Dit slaat meestal gauw om in gezonde interesse naar wie die nieuwe potentiële klant dan is, wat deze kan en vooral ook met wie we dan aan tafel komen.
Voor ons als onderaannemer betekent dit met zowel onze klant als haar klant aan tafel gaan. Het wisselt of wij dan ook echt onderdeel gaan uitmaken van de overeenkomst die gesloten gaat worden of dat wij ‘in de scope’ van de hoofdaannemer zitten. Dit laatste maakt dat bij het opstellen van het contract met onze klant (de hoofdaannemer) soms toch nog een aantal zaken in verzekerings- en of risicosfeer niet voldoende aandacht hebben gekregen, zodat die ‘gerepareerd’ dienen te worden.
Voor wat betreft de uitvoeringsfase verlopen projecten die middels een Bouwteam tot stand zijn gekomen in onze optiek vaak beter, omdat wij als onderaannemer onze input hebben kunnen geven in de ontwerpfase.
Ik ga hier nu niet verkondigen dat door de inbreng van de praktische kennis van de onderaannemer alles veel beter wordt. Wel ben ik van mening dat door de praktische inbreng risico’s vaak beter in kaart gebracht, en daardoor beter besproken en gemitigeerd, of zelfs geëlimineerd, kunnen worden.
Een seminar over het Bouwteam in 2019 bij een toonaangevend Nederlands Ingenieursbureau deed mij inzien dat het delen van ervaring tijdens dat voortraject juist een middel is om elkaar beter te leren kennen, zodat je elkaar in de uitvoeringsfase beter weet te vinden. Dit was niet zozeer een conclusie die op dit seminar werd getrokken, maar wel wat het reflecteren op ervaring uit het verleden mij op weg naar huis in de auto bracht.
